Delingen van Luxemburg

Dit artikel beschrijft de gebiedsdelingen waardoor het grondgebied van het middeleeuwse hertogdom Luxemburg, toen uitgegroeid tot 10.700 km² en deel van het Heilige Roomse Rijk, in de loop der tijden leidde tot de kleinere oppervlakte van 2.586 km² van de zelfstandig geworden staat groothertogdom Luxemburg. Dit vond plaats tijdens drie draaipunten in de geschiedenis waarbij Luxemburg een deel van zijn grondgebied aan een buurland moest afstaan. De afgestane gebieden maken deel uit van de staten België, Frankrijk en Duitsland. Ieder van deze landen heeft op een bepaald moment in de geschiedenis geprobeerd geheel Luxemburg te annexeren, maar moest uiteindelijk slechts met een deel genoegen nemen. Deze gebiedsafstanden duidt men aan als de delingen van Luxemburg, naar analogie met de Poolse delingen.

Van Luxemburgs irredentisme is vrijwel geen sprake. In het Belgische gebied werd de Luxemburgse volkstaal geleidelijk door het Frans verdrongen. In de Duitse gebieden worden de inheemse dialecten nog gesproken, echter kon de later ontstane Luxemburgse standaardtaal zich hier niet vestigen en gebruikt men alleen het Hoogduits als standaardtaal.